BABA OLMAK….
Anneler ile babaların farklarından söz etmek kimilerinize anlamsız gelebilir... Bunlar bildik şeyler yada gereksiz olarak algılayabilirsiniz. Bu konulara çok fazla girmek istemiyorum. Küçüklüğümde, bana sorulan ve hala popülaritesini hiç kaybetmemiş olan bir soru vardır. “Anneni mi yoksa babanı mı daha çok seviyorsun?” diye. Şöyle bir hatırlıyorum da herhalde bana merakla bakan gözler arasından kurtulmamı sağlayan cevabın tüm çocukların kurtuluşunu sağlayan yanıt olduğunu biraz daha büyüdüğümde anlayabildim. Bu cevapta sizlerin de tahmin ettiği gibi “İkisini de çok seviyorum” du.
Bunun cevabını bir araştırma sonucunu sizlerle paylaşarak vermek istiyorum. Deneysel bir çalışmada, küçük bebek resimleri gösterilen erkek ve kadınların duydukları heyecan ve coşkuyu ilginç bir yöntemle ölçmüşler: Göz bebeklerinin kaç milimetre genişlediğine bakarak. Sevinçten, coşkudan, yoğun duygudan genişleyen göz bebekleri en çok kadınlarda( çocuklu yada çocuksuz), bir de 3 yaşından küçük çocuğu olan erkeklerde bulunmuş. Diğer erkekler (büyük çocuklu yada çocuksuz) fazla bir duygu yoğunluğu yaşamamışlar. Bilimsel bu araştırma bize söyleyecek fazla bir şey bırakmamış. Bu göz bebeklerindeki büyümenin her yaşa yansıdığı ailelerde yetişen çocuklarda çok fazla sorunlar olmadığını bizler görmekteyiz. Burada;sadece babanın görevinin, eve para getirmek diye arkasına sığınmanın çok doğru olmadığını belirtmek isterim. Belki babalarımızdan o sevgiyi görmemiş olabiliriz. Ama görmedik diye kendi çocuğumuza bunu göstermememiz onlara yapılacak en büyük haksızlık olurdu. Ayrıca görmediğimiz o kişilerinde çok duygusal olduğunu, bizleri içten içe çok sevdiklerini biliyorum. Ama bunu bilmek dışında bazen görmekte ve en önemlisi hissetmek gerekiyor.
Sevginin en güzel tanımı;”Başka bir insanın mutluluğu, güvenliği ve gelişimi bizim için kendi mutluluğumuz, güvenliğimiz ve gelişimimiz kadar önemli hale geldiğinde sevgi vardır.”. Bunu bana hissettiren sevgili babamın ve bunu çocuklarına hissettiren her babanın, bu güzel günde saygı ile önlerinde eğiliyor ve ellerinden öpüyorum.
Psikiyatrist Dr:İBRAHİM BİLGEN
Anneler ile babaların farklarından söz etmek kimilerinize anlamsız gelebilir... Bunlar bildik şeyler yada gereksiz olarak algılayabilirsiniz. Bu konulara çok fazla girmek istemiyorum. Küçüklüğümde, bana sorulan ve hala popülaritesini hiç kaybetmemiş olan bir soru vardır. “Anneni mi yoksa babanı mı daha çok seviyorsun?” diye. Şöyle bir hatırlıyorum da herhalde bana merakla bakan gözler arasından kurtulmamı sağlayan cevabın tüm çocukların kurtuluşunu sağlayan yanıt olduğunu biraz daha büyüdüğümde anlayabildim. Bu cevapta sizlerin de tahmin ettiği gibi “İkisini de çok seviyorum” du.
Bunun cevabını bir araştırma sonucunu sizlerle paylaşarak vermek istiyorum. Deneysel bir çalışmada, küçük bebek resimleri gösterilen erkek ve kadınların duydukları heyecan ve coşkuyu ilginç bir yöntemle ölçmüşler: Göz bebeklerinin kaç milimetre genişlediğine bakarak. Sevinçten, coşkudan, yoğun duygudan genişleyen göz bebekleri en çok kadınlarda( çocuklu yada çocuksuz), bir de 3 yaşından küçük çocuğu olan erkeklerde bulunmuş. Diğer erkekler (büyük çocuklu yada çocuksuz) fazla bir duygu yoğunluğu yaşamamışlar. Bilimsel bu araştırma bize söyleyecek fazla bir şey bırakmamış. Bu göz bebeklerindeki büyümenin her yaşa yansıdığı ailelerde yetişen çocuklarda çok fazla sorunlar olmadığını bizler görmekteyiz. Burada;sadece babanın görevinin, eve para getirmek diye arkasına sığınmanın çok doğru olmadığını belirtmek isterim. Belki babalarımızdan o sevgiyi görmemiş olabiliriz. Ama görmedik diye kendi çocuğumuza bunu göstermememiz onlara yapılacak en büyük haksızlık olurdu. Ayrıca görmediğimiz o kişilerinde çok duygusal olduğunu, bizleri içten içe çok sevdiklerini biliyorum. Ama bunu bilmek dışında bazen görmekte ve en önemlisi hissetmek gerekiyor.
Sevginin en güzel tanımı;”Başka bir insanın mutluluğu, güvenliği ve gelişimi bizim için kendi mutluluğumuz, güvenliğimiz ve gelişimimiz kadar önemli hale geldiğinde sevgi vardır.”. Bunu bana hissettiren sevgili babamın ve bunu çocuklarına hissettiren her babanın, bu güzel günde saygı ile önlerinde eğiliyor ve ellerinden öpüyorum.
Psikiyatrist Dr:İBRAHİM BİLGEN
