Beni düşlerime gömün, gülüşlerimdeki solmuş papatya falımla
Seviyor,sevmiyor artık ne önemi var.
Umut denen yalancı karanlıktan siyah
Her yer karanlık, herkes yabancı…
Zamanı durdurun dönmesin bu dünya.
İçimde büyük bir sızı kalbi sıkıştırır.
Nefes almak can yakar canımdan ayrı.
Tadım tuzum bir damla yok , yarım kaldım.
Yanaklarım kurur mu, diner mi bu yağmur?
Kader gözüme bağlamış gökkuşağını.
Siyahlarda ıslanan körebe oyunu benim.
Meleğim inanmak istemem söyle nerdesin ?
(-Öhö öhö)
Demek hayat bu kadar basit.
Kader, kısmet yazılan çekilir tamam dedik nasip.
‘Ama olmuyor be’ demekle olmuyor.
Susmak bile asil değil tüm cevaplar sefil.
Sabır selamet ayrı gayrı sen ve ben gibi.
Ölüm yalnızlık kokan karanlık bir zifir.
Göz göletlerimde can bulurken nilüfer.
Karlar yağar ölüm soğuk ve ben küçük bir kardelen.
Anlatamaz cümleler. Hali bitap herif ben.
Ayaz vurursa yalnızlığa üşümez mi kardelen.
Uğurlamakta karanfiller bir meleği
Susmak eylemsizliğimin en büyük eylemi
Hüzün kokuyor tertemiz, el kol bağlı çaresiz
Gözlerimden gitmiyor , kirpiklerimi sardı sis.
Tanınamayacak kadar yıkık, dağılmış haldeyim.
Sormadılar ‘kimsiniz?’ Zaten ben bir kimsesiz
Seviyor,sevmiyor artık ne önemi var.
Umut denen yalancı karanlıktan siyah
Her yer karanlık, herkes yabancı…
Zamanı durdurun dönmesin bu dünya.
İçimde büyük bir sızı kalbi sıkıştırır.
Nefes almak can yakar canımdan ayrı.
Tadım tuzum bir damla yok , yarım kaldım.
Yanaklarım kurur mu, diner mi bu yağmur?
Kader gözüme bağlamış gökkuşağını.
Siyahlarda ıslanan körebe oyunu benim.
Meleğim inanmak istemem söyle nerdesin ?
(-Öhö öhö)
Demek hayat bu kadar basit.
Kader, kısmet yazılan çekilir tamam dedik nasip.
‘Ama olmuyor be’ demekle olmuyor.
Susmak bile asil değil tüm cevaplar sefil.
Sabır selamet ayrı gayrı sen ve ben gibi.
Ölüm yalnızlık kokan karanlık bir zifir.
Göz göletlerimde can bulurken nilüfer.
Karlar yağar ölüm soğuk ve ben küçük bir kardelen.
Anlatamaz cümleler. Hali bitap herif ben.
Ayaz vurursa yalnızlığa üşümez mi kardelen.
Uğurlamakta karanfiller bir meleği
Susmak eylemsizliğimin en büyük eylemi
Hüzün kokuyor tertemiz, el kol bağlı çaresiz
Gözlerimden gitmiyor , kirpiklerimi sardı sis.
Tanınamayacak kadar yıkık, dağılmış haldeyim.
Sormadılar ‘kimsiniz?’ Zaten ben bir kimsesiz
